Osoby, które zaczynają mieć problemy z widzeniem po czterdziestym roku życia, niemal na pewno chorują na prezbiopię, czyli tak zwaną starczowzroczność. Do korygowania starczowzroczności przeznaczone są dwa rodzaje okularów: okulary dwuogniskowe i okulary progresywne. Wady i zalety obu rodzajów dopełniają się, ponieważ okulary te odznaczają się podobna budową. Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że okulary dwuogniskowe cechuje ostra granica między strefami patrzenia, a płynne przejście między strefami cechuje okulary progresywne. Wady i zalety obu rodzajów są więc komplementarne i, jak należy wnioskować z opinii użytkowników, równoważą się wzajemnie.